Wednesday, May 31, 2006

Ένα τραγούδι

















Σε όποια άκρη της καρδιάς μου κι αν κοιτάξω
ένα τραγούδι θα απλώνει τα φτερά του
πάνω στην πλάτη του μαζί του θα πετάξω
κι αν κουραστώ θα κοιμηθώ στην αγκαλιά του.

Ένα τραγούδι, μια αγάπη, ένας κόσμος,
μία ζωή, λίγες ανάσες δρόμος.
ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, μια ελπίδα,
ένα τραγούδι να ‘χει το όνειρο πατρίδα

Σε όποια πόρτα της ψυχής μου κι αν χτυπήσω
ένα τραγούδι απαλά θα ξεκλειδώνει
να μπαίνω μέσα θα μ’ αφήνει ν’ ακουμπήσω
ό,τι αγάπησα και ό,τι με πληγώνει.

Tuesday, May 30, 2006

Κουράγιο!












Ας έχουμε υπομονή
σαν φεύγει η ασχήμια
κάστρα σηκώνει η ψυχή
μέσα από τα συντρίμια!
Φυσάτεεε!

Αγάπη
















Τα θέλεις όλα μα δε δίνεις τίποτα.
Ανοίγεις το ραδιόφωνο
και ντύνεις την αναμονή
ιδανικών και θαυμάτων
με αγαπημένα τραγούδια.
Μα η αγάπη δεν περιμένει,
δεν τεμπελιάζει ναρκισσευόμενη
η αγάπη είναι δράση.

Κι αυτό που αγαπάς
δεν είναι δικό σου.
Μην προσδοκάς λοιπόν
τίποτα από εκείνο.

Στάσου ευτυχισμένος
όταν σε πλησιάζει,
αφοσιωμένος
όταν της ανοίγεις δρόμο
για ν’ αναπτυχθεί,
εκστατικός όταν ελευθερώνεται
και παίρνει τη θέση της
κοντά ή μακριά σου.

Η αγάπη είναι αέναη.
Δε χωρά σε αγκαλιές κλουβιά.
Το ύψιστο που θα σου χαρίσει
είναι η ευκαιρία να προσπαθήσεις
να κάνεις όσα περνούν απ’ την ψυχή σου
για να χωρέσεις όπου ποθείς με αγάπη.

Saturday, May 27, 2006

Καλά Σαββατοκυριακόβραδα!












Θα με δεις το βραδάκι στη σκιά του
δε θα σου μιλώ με το στόμα
μόνο με τα μάτια
θα σου πω ποια είμαι
τι θέλω
πόσο αγαπάω τη ζωή μου
τη νύχτα
εσένα...

κι αν δε με δεις στη γη
ψάξε με εκεί πάνω!
Κι όταν με βρεις
έλα!

King K.











σ' ευχαριστώ πολύ που έλυσες τον κόμπο
που είχα στο λαιμό!

Και που όσο κι αν σε φιλώ
δεν αλλάζεις

Friday, May 26, 2006

Σκιαμαχίες












Λίγο πριν γίνω ένα με το όνειρο,
μετά από μια μέρα που είχε πάρει όρκο
να με κουρελιάσει,
ορθώθηκες μπροστά στη χολή μου
και χωρίς ενδοιασμούς είπες:
"Μην αναγνωρίζεις δικαιότερο θυμό
από αυτόν της φύσης προς τους εχθρούς της.
Κατά τ’ άλλα η εκδίκηση μικρή μου
είναι ένα πιάτο που όποτε κι αν το γευτείς
θα βαρυστομαχιάσεις.
Δηλητήριο για τις ανθρώπινες καρδιές
χαζή μάχη για το τίποτα".

Και όπως με έδινες στον ύπνο
Ανώτερε Εαυτέ μου
που πάντα με φέρνεις στα ίσα μου,
συμπλήρωσες γλυκά:
"Χιλιάδες μπορεί να μπαίνουν
απρόσκλητοι στα χωράφια σου,
όμως αυτό δε σημαίνει πως τα χωράφια
παύουν να είναι δικά σου".

Θα βγω πάλι εκεί...












θα αφήσω τη θάλασσα
για το ποτάμι...

Ξανά μαζί από Τρίτη!
Να ομορφοπερνάτε πάντα!

Wednesday, May 24, 2006

Κάτσε στο κύμα














στό κύμα κάτσε λιγάκι ακόμα
όλα δικά σου
τίποτα δικό σου
σου φέρνει το κύμα
σου παίρνει το κύμα...

κάτσε μαζί μου
φύγε από μένα...

με ρωτάς "πότε θα βαρεθείς τη θάλασσα";

θες μια καλή απάντηση;
όταν βαρεθώ εσένα και τη ζωή μου!

έσενα και τη ζωή μου χωρίς κύμα...

Εξουσία...














Στο μικρότερο δωμάτιο της ψυχής
έβαλες έναν τεράστιο καθρέφτη
να χωράει όλα τα συναισθήματα
που αφήνεις όταν κοιτάζεσαι.
Τι υπέροχη η ψευδαίσθηση
ότι όποτε θελήσεις θα του δώσεις μια
και θα γίνουν όλα θρύψαλα.

Όσο κι αν την κρατάς σε καταστολή
πάντα συχνάζει μέσα σου
πείνα για εξουσία.
Γι’ αυτό γίνεσαι αυτοκαταστροφικός.
Μα πριν σκοτώσουμε τ’ αγρίμια
προσπαθούμε να τα εξημερώσουμε.

Δε θα σου πω ψέματα,
αυτή η διαδικασία είναι πιο οδυνηρή
από το να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Και το κεφάλι σου ν’ ανοίξει
κι ο τοίχος να ραγίσει
κι ο καθρέφτης να σπάσει
η ψυχή σου θα τα ξέρει όλα.

Αυτή σ’ αρρωσταίνει, αυτή σε γιατροπορεύει
κι αν κάνεις δικό σου το δύσκολο τρόπο
ξάφνου τα δύσκολα θα γίνουν απλά.

Tuesday, May 23, 2006

Καλέ γιατί;








τρομάζουν όταν λέω πως μπορώ να πετάξω;

Θανάσης Παπακωνσταντίνου



23 ΙΟΥΝΙΟΥ ΑΘΗΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
29 ΙΟΥΝΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ
Μαζί του η Μάρθα Φριντζήλα

Μαζί με μία φοβερή ομάδα συνεργατών – καλλιτεχνών – μουσικών, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα τρίωρης διάρκειας, όπου θα ακουστούν τραγούδια από όλη την δισκογραφία του: «Αγία Νοσταλγία» (1993), «Στην Ανδρομέδα και στη γη» (1995), «Της αγάπης γερακάρης» (1996), «Λάφυρα» (1998), «Βραχνός Προφήτης» (2000), «Αγρύπνια» (2002), «Τα ζωντανά» (2004) και «Η βροχή από κάτω» (2006).
Το ηχητικό αποτέλεσμα που βγαίνει από την σύμπραξη τόσων δημιουργικών μουσικών, που μάλιστα προέρχονται από διαφορετικά – θα λέγαμε – μουσικά ύφη, οδηγεί σε κάτι νέο, που δεν μπορεί να καλυφθεί από την υπάρχουσα μουσική ορολογία.
Μια μπάντα που συνδέει το ροκ με την παράδοση, τους free jazz αυτοσχεδιασμούς με την λαϊκή μπαλάντα, την Δύση με την Ανατολή.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: ανεπαρκής χρήση νυκτών εγχόρδων & φωνητικών χορδών
Γιώργος Μπαντούκ Αποστολάκης: κιθάρες, φυσαρμόνικα, φωνή
Αλέξης Αποστολάκης: τύμπανα
Δημήτρης Μπασλάμ: ακουστικό μπάσο
Δημήτρης Μυστακίδης: κιθάρα, λαούτο, φωνή
Φώτης Σιώτας: βιολί - βιόλα - πλήκτρα – φωνή
Παντελής Στόϊκος: τρομπέτα – καβάλ
Μιχάλης Χανιώτης: μπουζούκι – τζουράς
Florian Micuta: πνευστά

Monday, May 22, 2006

Βαπτίζεται η δούλη του Θεού








Τα παιχνιδιάρικα σου μάτια έκλαψαν
που σε έβγαλαν από την κολυμπήθρα.
Όλη σου η ευτυχία και η εξάρτηση
ένας μικρός υδάτινος κόσμος.
Ούτε αναμνήσεις γυαλόχαρτα ψυχής,
ούτε πρόστυχοι ανταγωνισμοί ξεφτίλας.
Μικρή για να τα βγάλεις πέρα
με φουρτουνιασμένες πλάνες,
αδύναμη να απολαύσεις
τη συμπαντική ομορφιά,
μαγεμένη από την οικεία υδάτινη ελαφρότητα,
αδιαφορούσες για οτιδήποτε άλλο.

Ώσπου βάπτισες στην ανοιχτή θάλασσα
τον κακομαθημένο μίζερο εαυτό σου.
Οι γονείς σου είχαν διάθεση
να σου διδάξουν όλα τα "καθώς πρέπει"
ευτυχώς για σένα δεν τα τηρούσαν ευλαβικά
ούτε προσπάθησαν να σου τα επιβάλουν.

Ο μεγάλος σου πραγματικός δάσκαλος
η θάλασσα!
Εκεί έμαθες να πειθαρχείς,
να σέβεσαι, να παλεύεις.
Κοντά της ξεγέννησαν οι επίτοκες σκέψεις σου,
μέσα της γνώρισες πως όλα στη ζωή είναι ρευστά,
πως σε όλα χρωστάμε ευγνωμοσύνη,
πως για να επιπλεύσεις
χρειάζεται να υποταχτείς,
στην τρικυμία να αφεθείς,
στη γαλήνη να κολυμπήσεις.
Καπετάνιος του εαυτού σου.

Να μεγαλώνεις, συχνά να φοβάσαι
Μα συχνότερα να τολμάς.

Να αγαπάς!

Saturday, May 20, 2006

Καλό Σαββατοκύριακο!!!
















Επιλογές

Στις μικρές σου ώρες, σου λέω
να μη σε παίρνει από κάτω
στο τέλος θα νικήσουμε.
Γελάς, αγαπάς την ευκολία της ιδέας
και τη χάβεις μια χαρά!
Πως θα νικήσουμε βλάκα μου
με σταυρωμένα χέρια, σφραγιστά χείλη,
κατεβασμένο κεφάλι;

Με αντίσταση χωρίς αντίδραση
τα άνισα παιχνίδια καταντούν χαμένα.
Η σωτηρία σου απαιτεί τους κανόνες σου,
κάθε νίκη κρύβει ένα παιχνίδι
που το έφερες στα μέτρα σου.
Θέλει η τόλμη αρετή και η αρετή τόλμη.

Πάλεψε με το φόβο και τη δειλία μέσα σου
κι άσε να ψάχνονται οι θρασύδειλοι κυνηγοί
και οι δυνάστες γύρω σου.
Αν φιλοδοξείς να στρώσεις τον κόσμο σου
βάλ’ τα πρώτα με τις αδυναμίες σου.
Πριν πολεμήσεις τους άλλους
μάθε να μη σ’ επηρεάζει τίποτα.

Αν αφεθείς στα κακά της μοίρας σου
θα γίνεις ένας κακομοίρης
και δε θα ’χεις να κατηγορήσεις κανέναν.
Θα ξέρεις πάντα πως αυτή ήταν η επιλογή σου.
Στις μικρές σου ώρες, μην το βάζεις κάτω

Thursday, May 18, 2006

Modus vivendi














Σ’ ευχαριστώ που μου επιτρέπεις
να είμαι ευτυχισμένη όπως ζω.
Χωρίς να φιδοσέρνομαι
στους ορόφους μιας πολυεθνικής
και να βρίζω κρυφά το αφεντικό μου.
Χωρίς να πρέπει να κάνω
καθημερινά τα ίδια και τα ίδια.

Σ’ ευχαριστώ που δε σε μάγεψαν
τα ράφια κι οι βιτρίνες
και που σ’ αυτή τη ζωή
θα προσπαθήσουμε ειλικρινά
να γνωρίσουμε την ομορφιά του κόσμου.
Θα απολαύσουμε τα θεία δώρα
και θα θησαυρίσουμε
μέσα από ανθρώπινα συναπαντήματα.

Εμείς, οι φόβοι, οι ελπίδες,
οι πίκρες, οι χαρές, τα τρωτά, οι άθλοι,
οι βλακείες, οι πνευματικές υπερβάσεις
και τα ακρούρανα όνειρά μας.

Για δες...

Wednesday, May 17, 2006

Αφιέρωση...










Θα σου γράψω ένα ποίημα…
Όχι για να σου ομορφύνω
την αλήθεια που δεν αντέχεις.
Θα σου γράψω ένα ποίημα,
με όλη την αλήθεια
που έχεις πειστεί πως δεν αντέχεις.
Στο κάτω-κάτω της γραφής
τι είναι η αλήθεια καλέ μου;
Το ατέρμονο της ψυχής σου το ποίημα.

Θα σου δώσω ένα όπλο…
Όχι για να ξεκάνεις
όσους χρεώνεις εχθρούς σου.
Θα σου δώσω ένα όπλο,
με όλη την αγάπη
που έχεις πειστεί πως δεν έχεις.
Στο κάτω-κάτω της γραφής
τι είναι η αγάπη καλέ μου;
Το μοναδικό της ψυχής σου το όπλο.

Όπλισε την αγάπη σου αλήθεια
ζήσε ελεύθερος.
Στο κάτω-κάτω της γραφής
τι είναι η ελευθερία εαυτέ μου;
Το ουσιαστικό της ψυχής σου ζητούμενο.

Tuesday, May 16, 2006

Συγνώμη!


σου έγραψα σε sms:
ανασαίνω αδιάφορα στην άπνοια που με κερνάς, αν περάσουν κι άλλες ώρες με τη σιωπή σου η άπνοια θα φέρει δύσπνοια! Κυρίως γιατί δεν ξέρω τι κάνεις ψυχή μου!
Συγνώμη καρδιά μου που έγινα εκβιάστρια! Σκατά αγάπη είναι αυτή... Κάνε ότι θέλεις δε θα πάθω δύσπνοια απλά θα μάθω υπομονή!

Παράθυρο στο παραμύθι


















http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&new_topic=24
Παραμυθιάζω και παραμυθιάζομαι σε μόνιμη μου στήλη στο Αγαπημένο μου site... Διαβάστε με κι εκεί.

Saturday, May 13, 2006

Πάω στις παπαρούνες...













Καλό σας Σαββατοκύριακο!

Προσευχή




















Εκτελωνίστε μια επιθυμία
που κλέβει την καρδιά μου
στην περασιά της.

Ζήλεψα των δερβίσηδων
τ’ ασκηταριά.
Λαχτάρισα των αναχωρητών
τις ψυχές σκήτες.

Αφήστε με να μονάσω
Σόλωνος και Σίνα.
Στη διακριτική σιωπή της πόλης
κάθε γωνιά κι ένας μικρόκοσμος.
Κάθε διαβάτης και το κελί του.
Κάθε βήμα μια προσευχή.

Friday, May 12, 2006

Απλά πράματα...




Ήθελα το πρωί να κάτσω χαλαρά να πιω το τσαγάκι μου, να φάω κι ένα φρουτάκι με την ησυχία μου. Και να κοιτάξω τη θάλασσα τόσο όσο να τρέχει από τα μάτια μου... Μα δεν προλάβαινα πάλι. Εμ έτσι ανεβαίνουν οι παραγωγές στην εταιρεία μου, 30%; Που να ξέρουν πως σχίζομαι για να πουλήσω καλύτερα το μερίδιό μου.

Στο πόδι μασούλησα ένα κράκερ και έτρεξα σε όλα αυτά που φώναζαν το όνομά μου από τα χαράματα!

Πρόλαβα όμως να ρίξω μια ματιά στον ουρανό και να πω μια καλημέρα στο γλάρο που ζύγιζε τη δύναμή του στον πρωινό άνεμο!

Με αυτόν το γλάρο στη σκέψη προχωρώ σήμερα κι ελπίζω σύντομα να καταφέρω να χαριστώ μόνο στα απλά πράματα…

Thursday, May 11, 2006

Να σου πω...









Λες δεν έχει πιο κάτω; Αχ μωρό μου, έχει και παραέχει!
Και πιο κάτω και πιο πόνο! Αμέ! Μόνο που δε θα πρέπει ποτέ να ξεχάσεις πως έχει και πιο πάνω…

Το πρωί έβαλα λίγο κραγιόν να πέφτει η ματιά των άλλων στα χείλη μου μήπως και προσέχουν τι τους λέω. Όμως πολλοί από αυτούς δε θα καταλάβουν ποτέ τι λέω γιατί απλά δε θέλουν καν ν' ακούσουν…

Εσύ όμως που με ακούς ακόμα κι όταν σιωπώ, σε παρακαλώ μην το βάζεις κάτω, τώρα που κι εγώ έχω πέσει, έλα να κάνουμε βαρελάκια στην παραλία και να μη σκεφτόμαστε τίποτα…

Θα μας βγάλει το κύμα όπου μας βγάλει και μετά θα περάσει πάλι το δικό μας!

Wednesday, May 10, 2006

Un mundo...

To αγαπημένο μου καφέ! Καιρός να το γνωρίσετε!
Un mundo
Υψηλάντου 176
Πασαλιμάνι

Μια βαλίτσα



ήταν να παει πολύ μακριά και πήγε. Τώρα όμως που έφτασε στον προορισμό της για τους δύο ταξιδιώτες δεν έχει που αλλού να πάει.

Και καλά το περιεχόμενο θα μοιραστεί... Η βαλίτσα όμως;

Monday, May 08, 2006

Χαμογελάκι...



Κάθε πρωί ξυπνάω και κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Απλά μου χαρίζω ένα χαμόγελο. Σκέφτηκα μια μέρα, πως αν δεν το κάνω η ίδια για μένα τι να περιμένω από τους άλλους;

Το είπα τότε μα δεν ήταν και τόσο εύκολο να το κάνω. Άλλοτε μωρέ ξυπνάω πιο κουρασμένη από ότι κοιμάμαι, άλλοτε έχω στο νου τόσα πράματα και με τη τσίμπλα στο μάτι πρέπει να τρέξω… Άσε που όταν βλέπω τα μούτρα μου στον καθρέφτη μόνο να γελάσω δε μου έρχεται.

Κάποιο πρωί τα κατάφερα πάντως. Κι από τότε το συνηθίζω, μάλιστα έχω αναπτύξει μεγάλη αντοχή, καταφέρνω να το διατηρώ όλο και περισσότερο.

Δοκιμάστε κι εσείς! Χαμογελάστε στον εαυτό σας, καλοπιάστε τον και βγείτε στο δρόμο φωτισμένοι και λαμπεροί. Τα καλύτερα έρχονται…

Saturday, May 06, 2006

Καλό Σαββατοκύριακο!


θέλω ανοιχτά παράθυρα... τραγουδάει ο Σωκράτης
κι εγώ!!!!!!!!!! Απαντάω...

Να μη ξεχάσω να κοιτάξω τα αστέρια του Σαββάτου όταν γυρνώ από το παρτάκι του Κ. και να ακούσω την αναπνοή μου την Κυριακή που θα ανηφορίζω στο βουνό!

Να ομορφοπερνάτε! Αλιενοφιλιά!

Friday, May 05, 2006

Άνω κάτω χτες τα κάναμε...


στο μαγαζί του! Για ένα μικρό χρέος σήμερα θα πήγαινε ο κλητήρας, να τα πάρει όλα. Το μπαράκι το δούλευε 8 χρόνια. Ζούσε από αυτό, με καθαρά ποτάκια, μερακλήδικους καφέδες κι ένα λαμπερό γενναιόδωρο χαμόγελο.

Κάπου μπέρδεψε τις υποχρεώσεις, κάτι για 300 ευρώ έλεγε... Σαραντάρης πια καταστρεμένος έλεγε... Έκοψε και τις φλέβες του τον πρόλαβα! Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις, έλεγε... Κι έκλαιγε πικρά!

Θέλω να τα σπάσω όλα, είπε! Ξεκινήσαμε από τα ποτήρια... δεν αφήσαμε τίποτα όρθιο μετά σκάσαμε στα γέλια! Έτσι για το γαμώτο!

Thursday, May 04, 2006

Ακούω πολύ...


ΕΚΑΤΟ ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ Μικρή Άρκτος- Δεκέμβριος 2005

13 τραγούδια από 3 νέα παιδιά!
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Φωνή: Νατάσσα Μποφίλιου


Και οι τρεις συντελεστές είναι υπέροχοι! Περίμενα να περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός για να μιλήσω για αυτό το cd που είναι πραγματική ανάσα! Ο πρώτος πέρασε, εξακολουθώ να ακούω με ενθουσιασμό και αγάπη!
ΑΠΟ 'ΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ
Minos-EMΙ -Δεκέμβριος 2005
Δε θα γράψω τίποτα άλλο για αυτά τα ποιήματα,
απλά ακούστε!!!

Wednesday, May 03, 2006

Η βεράντα


αυτή έχει ακούσει τα πάντα. Κάπου πίσω από αμπέλια με Κορινθιακή σουλτανίνα που από ότι έμαθα δεν τη γευόμαστε ποτέ στην Ελλάδα μιας και φεύγει κατευθείαν για Αγγλία.

Καθήσαμε χτες ως την πρώτη πρωινή ώρα, άλλος κοιτούσε τα αστέρια, άλλος τραγουδούσε Sting, εγώ μιλούσα με τον Λ. που φεύγει σε λίγο καιρό για Λονδίνο. Και που το μόνο καλό που νιώθει σ' αυτό το ταξίδι είναι πως μπορεί να βρει Ελληνικά σταφύλια εκεί που θα πάει...

Όλοι βουρκωμένοι χτες το βράδυ για διαφορετικούς λόγους, ώσπου βγήκε στο τραπέζι το βάζο με το λευκό περιεχόμενο. Μαστίχα του κουταλιού, η νύχτα μύρισε Χίο κι οι καρδιές τραταριστηκαν μια στιγμούλα γλύκας!

Τα κουταλάκια λάμψανε σαν τα γυαλιστερά μας μάτια. Κι ο ύπνος αργότερα μοσχοβολούσε μαστίχα...

Το πρωί στα χείλη είχα ένα καλοκαιρινό πια χαμόγελο! Δεν αργεί ο καιρός, σε άλλες βεράντες, άλλες παρέες, άλλα μάτια, να ξενυχτούν τις χαρές και τους καημούς τους.

Ίσως με ένα κουταλάκι στο χέρι... τη γλύκα του να έχουν οι ζωές μας!

Tuesday, May 02, 2006

Πάλι απ' την αρχή


Στο Μάη θα ξαπλώσω την οργή και τους μίζερους θυμούς μου
Θα γεμίσω ευωδιές και χρώματα
Χωρίς ανασφάλεια κι εγωισμό ένα τέτοιο μήνα,
μπορώ να συγχωρέσω τους άλλους!

Πριν καν μου το ζητήσουν…Καλή υπόλοιπη Άνοιξη!