Λίγο πριν γυρίσω…

Δε σ’ έχω δει μέσα στο φεγγάρι
που μ’ αγκαλιάζει τούτο το βράδυ

Νοιώθω πως απόψε
που τ’ άφησα όλα κάτω στο χώμα
το μόνο ολόδικό μου
είναι η σκέψη μου για σένα

Θα πλαγιάσω πλάι σου να ξέρεις
Τούτο το βράδυ
που τ’ αφήνω όλα πίσω…

Δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις
ώσπου να ξυπνήσω…
Φτάνει που γελάς μέσα μου!

Καλά Ταξίμια!

Από την πρώτη νότα σου
Έμαθα να σε τραγουδώ
Όλους δροσιά τους κέρασες
Μα εμένα πυρετό

Αγρίμι κι αν με φώναζες
Μ’ είχες εξημερώσει
Στο γέλιο σου στον πόνο σου
Αγάπη έχω στρώσει

Ειρηνικέ πολεμιστή
Γενναίε συμπαραστάτη
Ευχαριστώ που μου ‘μαθες
Το θάρρος για προστάτη

Κι αν δεν πηγαίνουμε μαζί
Στους νέους μας αγώνες
Ο δρόμος σου κι ο δρόμος μου
Θα λιώνουν παγετώνες

Θα απουσιάσω για λίγο, μα θα επιστρέψω σίγουρα αρχές Σεπτέμβρη.
Να είστε όλοι καλά, για να είμαι καλύτερα!
Αλιενοφιλιά!

Γνωστός άγνωστος...

Εκεί που λέω πως σ’ έμαθα
μου κάνεις μία τρίπλα
και με αφήνεις άφωνη
στα πείσματά σου δίπλα.
Σου φέρομαι με το καλό
σε ντύνω σε ποτίζω
ό,τι διατάξεις εκτελώ
τα πάθη σου ταΐζω.

Γνωστέ μου άγνωστε εαυτέ μου
παράδεισε και λαβύρινθέ μου
γλυκιά και άκαρδη εξουσία
μεγάλη σου έδωσα σημασία.

Εκεί που λεω πως σε έπεισα
να κόψεις πια τα νάζια
το μάτι κλείνεις πονηρά
και πιάνεις τέρμα γκάζια.
Σου φέρομαι με το καλό
στα φώτα όταν σε βγάζω
με παίρνεις με το άγριο
με κάνεις και τρομάζω.

kyriaz...

ήθελα πολύ να σου δώσω ένα λουλουδάκι!

και...

Η σκιά μου μια πληγή
Που τη γλύφουνε λύκοι
Τίποτα δε μου ανήκει
Διαρκώς μου ζητάνε

Κάποιο βράδυ η τρελή
Θα ‘ρθω στη γειτονιά σου
Μυστικά να μου πεις

Τα όνειρά μας που πάνε

Bonjour!

Au sol de mon coeur
tes yeux bleus
L’ Ocean,
où vont les dauphins
passer la nuit

Au sommet de mon corps
tranpirent
tes caresses
qui suffoquent la tristesse
et m’ offrent la vie

Au fond de l’ amour
ta pluie
ton silence
qui dance et qui lance
rictus d’ un mordu

Au bord du ciel rouge
se balance
ton sourire
qui écrabouille le delire
le truc de l’ envie

Μετάφραση για τους επισκέπτες στο α’ σχόλιο…

'Ομορφο Σαββατοκύριακο!

Αλκοολίκι είναι ο φόβος
που τα μάτια μας τυφλώνει
το περπάτημα ξεκίνα
που τη σκέψη μας λυτρώνει.

Στις στροφές του κάθε δρόμου
τρίκλισε σαν μεθυσμένος
βήμα βήμα στην ψυχή σου
θα σαι εσύ ο κερδισμένος.

Το καινούργιο μη φοβάσαι
και το άγνωστο μην τρέμεις
τις πληγές σου μη λυπάσαι
τον κατακλυσμό μη φέρνεις.

Στις στροφές και στις ευθείες
χόρεψε με τ’ όνειρό σου
όπου πάει η ψυχή σου

να χει φίλο τον εαυτό σου.

Στη "νοσταλγό" μου...

Όλια:

Από του φάρου τη μεριά,
φτάνει ανάλαφρη δροσιά!
Το κύμα παίζει σιγανά
τραγούδι για τη λησμονιά.

Βυθός η νύχτα για καημούς
καράβι γι' αναστεναγμούς...

Γέλα! Ακούς;

Ανοίγουμε και σας περιμένουμε...

Για χάρη 3 εξαιρετικών ανθρώπων θα επιστρέψω στη μπλογκόσφαιρα...
Δεν έχω ιδέα πως ακριβώς, δώστε μου λίγο χρόνο να βρω το ρυθμό μου και τα λέμε!

Αλιενοφιλιά!

ΥΓ.
Αποστολή σχολίων και πάλι εφικτή...

Εξαίρεση 09/08/06

«Δε σε φοβάμαι», είπε η έρημος στη μικρή οφθαλμαπάτη…

Εκείνη πήρε τα πάνω της, συγκινήθηκε και απάντησε:
-καλά λοιπόν! Θα βάλω τα δυνατά μου να γίνω όαση!