Διαβάτη

Άκου πως τραγουδάει
στον άνεμο
μια ανέμελη τούφα
φεγγαριού

τη φίλησα
της μίλησα για σένα

χάδι να έχεις κάθε νύχτα
εκεί που η ανάμνηση γρατζουνά
εκεί που δε σε φτάνει
ό,τι η ανάσα μου
σου οφείλει

Άκου πως νανουρίζω
τα θαύματα
που μου ξύπνησε
η σκιά σου
πάνω στο μπαλκονάκι
της καρδιάς μου

εκεί στο λιακωτό
του ατσαλάκωτου
ατρόμητου
μα ταπεινού Αίματος!