Χαμογελάκι...
Κάθε πρωί ξυπνάω και κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Απλά μου χαρίζω ένα χαμόγελο. Σκέφτηκα μια μέρα, πως αν δεν το κάνω η ίδια για μένα τι να περιμένω από τους άλλους;
Το είπα τότε μα δεν ήταν και τόσο εύκολο να το κάνω. Άλλοτε μωρέ ξυπνάω πιο κουρασμένη από ότι κοιμάμαι, άλλοτε έχω στο νου τόσα πράματα και με τη τσίμπλα στο μάτι πρέπει να τρέξω… Άσε που όταν βλέπω τα μούτρα μου στον καθρέφτη μόνο να γελάσω δε μου έρχεται.
Κάποιο πρωί τα κατάφερα πάντως. Κι από τότε το συνηθίζω, μάλιστα έχω αναπτύξει μεγάλη αντοχή, καταφέρνω να το διατηρώ όλο και περισσότερο.
Δοκιμάστε κι εσείς! Χαμογελάστε στον εαυτό σας, καλοπιάστε τον και βγείτε στο δρόμο φωτισμένοι και λαμπεροί. Τα καλύτερα έρχονται…
7 Comments:
ΛΕΣ Ε;
κι εγώ σου αφιερώνω το τραγούδι του Παπάζογλου,
για το χαμόγελό σου τραγουδώ!
Σ.Μ λέω δοκίμασε καλέ!
Το άσμα καλό και το άκουσα πριν λίγο από Μελωδία... Thank's!
ακους και Μελωδία;
:D
ok! Αύριο πρωί πρωί θα το κάνω και τα λέμε πάλι...
:)
Χαμόγελα που ίσως να μην είναι αληθινά???
Xαμόγελα με τη δική τους αλήθεια καλέ μου!
Ιππότη μου! xxx
Post a Comment
<< Home