Αποπλάνηση
βουτάω το χέρι στο νερό
και νιώθω τα δελφίνια
που πέρα στον ωκεανό
ανοίγουνε παιχνίδια
δελφίνι είναι το χέρι μου
στο χάδι του νερού
και αλητεύει η σκέψη μου
στους δρόμους του βυθού
βουτάω πάλι πνίγομαι
στον πάτο της ψυχής
σου έχω χαμόγελα
φιλιά και αγάπη αντοχής
posted by Ανδρομεδα at 4:40 PM
9 Comments:
Δελφίνια τα λόγια σου Ανδρομέδα!
Μ' αρέσει η αγάπη της αντοχής...
Δεν μ' αρέσει η αγάπη της ανοχής.
Πολύ περισσότερο δε, εκείνη της ενοχής.
τα λόγια σου δεν τα μασάς
στην όμορφή σου ρότα
της ανοχής της ενοχής
έκλεισα κάθε πόρτα
Αερικό το δελφίνι μου, πετάει ανάμεσα στο γενόμενο και το φανταστικό.
Χαιδεύει τα γαλάζια μου πρωινά και το σκάει από την θάλασσα μου.
Σε περίεργα αστρικά σμήνη χορεύει.
Είναι που ο ουρανός, έβγαλε απόψε από το σεντούκι του τα πιο καλά του αστέρια και τα έκανε φορεσιά.
Κι η θάλασσα υποκλήθηκε και μάζεψε τα κύμματά της.
Και το δελφίνι το'σκασε και βούτηξε ψηλά.
Την νύχτα αυτή, στο ατέλειωτο του γαλαξία μονοπάτι κολυμπά.
Σε ατέρμονους στροβυλισμούς. Mα εσύ δεν το γνωρίζεις.
Kαλησπέρα αλιενοφακελλάκι
τπτ δεν ξέρω τπτ! Μόνω νιώθω...
Η δροσιά των στίχων σου συναγωνίζεται αυτή του νερού.
Τη δροσιά τους να 'χεις...
το μόνο έφυγε με "ω" μάλον για να χωράει μέσα του πολλά δελφίνια και άλλα αγαπημένα πλάσματα!
εμ γι' αυτό της έδωσαν το όνομα Πηγή!
Δελφίνι δελφινάκι πότε θα'ρθεις κατά δω να κολυμπήσουμε ;
Ομορφο !
αχ Πηγούλα! Αντι για νεράιδα, στο στιχάκι σου θα βάλω είσαι δελφίνι της αυγής! Και πάντα με ενα χαμόγελο μπορείς τα ΘΑΥΜΑΤΑ να πει!!!
Post a Comment
<< Home