Να βγαίνεις απ’ το όνειρο

τραγουδούσε ο Θανάσης κι εγώ αποκοιμήθηκα.

Είδα ένα όνειρο γεμάτο κύματα, στη μέση της θάλασσας πνιγόταν ο J. κι εγώ πάλευα να τον σώσω. Από ένα βράχο μας πυροβολούσε ο Βραζιλιάνος Κακά...

Τα χαράματα που ξύπνησα αναρωτήθηκα αν ήταν κακό το όνειρο, μα επειδή έχω επιλέξει να σκέφτομαι θετικά χαμογέλασα και κράτησα πως συναντήθηκα στον ύπνο μου με τον αγαπημένο μου φίλο μέσα στην εξίσου αγαπημένη μας θάλασσα! Το πρώτο mail που πήρα σήμερα ήταν του J. τα νέα του χαρμόσυνα, κατάφερε να βρει λίγο χρόνο να πάει διακοπές. Τον κάλεσα αμέσως του μίλησα για το όνειρο, χάρηκε που δεν ανησύχησα, μου είπε πως θα προσέχει και κλείσαμε το τηλέφωνο σκασμένοι από τα γέλια!

Καλή υπόλοιπη Τετάρτη!