Βρε δε βαριέσαι…
Δε μου αρέσει να κρυφακούω, άλλωστε πάντα είμαι μπλεγμένη στις σκέψεις μου κι έτσι ακόμα κι αν γκαρίζουν δίπλα μου αν δε γουστάρω, δεν ακούω τίποτα! Μικρή νόμιζαν πως είμαι αυτιστική από αυτή μου την αντίδραση, αλλά καλώς ή κακώς δεν είμαι.
Τα χαράματα όμως που ξύπνησα και κατέβηκα στη θάλασσα την καταβρήκα στήνοντας αυτί στην παρακάτω κουβέντα.
- πάει, άδειασε η παραλία!
- Ευτυχώς την κάνανε οι μαλάκες!
- Έτσι είναι με το που ανοίγουν τα σχολεία, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
- Ναι, λες και δεν πέρασε από δω κανείς παρά η βρωμιά τους. Μα ρε φίλε μου, σ’ αυτά τα ρημαδοσχολεία δεν τους μαθαίνουν κάτι;
- Ξέρω γω; Πετάνε τα πάντα στη θάλασσα και στις παραλίες, λες και δεν τρέχει τίποτα…
- Δολοφόνοι είναι, κάποιος πρέπει να τους το μάθει. Άμα τους έχωναν πλαστικά στο στομάχι τους θα τους άρεσε;
- Δε βαριέσαι…
Αυτά είπαν δυο μεγάλοι γλάροι και πέταξαν κατά το λιμάνι.
posted by Ανδρομεδα at 2:48 PM
6 Comments:
Εμείς στο σχολείο λέμε στους μαθητές να μη λερώνουν την αυλή, τις αίθουσες και τους διαδρόμους και η απάντηση που συνήθως παίρνουμε είναι η εξής: "Γιατί; Και τι δουλειά θα κάνει η καθαρίστρια;"
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Ας μην παρεξηγηθούν οι δάσκαλοι παρακαλώ, ούτε οι καθηγητές, ξέρω κι εγώ κι οι γλάροι πως οι περισσότεροι κάνουν ότι μπορούν!
Πες στους γλάρους, όταν τους ξαναδείς, ότι θα προσπαθήσω περισσότερο... Και για να πιστέψουν στην υπόσχεσή μου, πες τους να πετάξουν μέχρι το blog μου...
Βρε τους γλάρους... Θα κάνω κι εγώ ότι μπορώ...
Αγαπητη μου Ανδρομεδα,η παιδεια ξεκιναει απο το σπιτι.Αν δεν παρεις τις βασεις απο την οικογενεια ,τι να σου κανουν και οι καθηγητες!? Και ακριβως επειδη δεν εχουμε καμμια παιδεια(πουθενα ομως),θα παραμεινουμε τριτοκοσμικοι ως χωρα.Ευχαριστω.
ρεαλιστικό παραμυθάκι.
Καλό σου βράδυ.
Post a Comment
<< Home