Πάνω απ' όλα η αγάπη

Σηκώθηκε από τα χαράματα, γύρισε του είπε σιγανά μια καλημέρα!
Του είπε…

Δεν ήταν στο κρεβάτι της εκείνος. Μα κοιμάται και ξυπνάει μαζί του χρόνια τώρα, ακόμα και πριν τον γνωρίσει.

Ψιθυρίζει συχνά το λατρεμένο όνομά του και νιώθει πως τη χαϊδεύει τρυφερά. Ξέρει πως την αγαπάει κι αυτό είναι το παν.

Μόνο που τους χωρίζουν κάτι γαμημένα χιλιόμετρα. Μα τους ενώνουν τόσα που το αντέχουν.

Τα μεσημέρια του μαγειρεύει και του σερβίρει μικρά έργα τέχνης, του βάζει κόκκινο κρασί, επίτηδες χύνει λίγο στο χέρι του και το μαζεύει με τα χείλια της.

Σαν σουρουπώνει του βάζει μουσικές, πολλές μουσικές και του τραγουδάει. Της λέει πως ακούει…

Η ζωή της μακριά του, σκέτο μαρτύριο σταγόνας. Μα ξέρει πως κάποια στιγμή, θα τα βροντήξει όλα και θα τρέξει κοντά του!

Εκτός αν ως τότε της γυαλίσει κάποιος άλλος…

Δεν την ξέρω, έχω ακούσει για αυτή μα μου είναι αδιάφορη, γιατί εγώ, να θυμάσαι, πάνω απ’ όλα, βάζω ακόμα την αγάπη!