Βαπτίζεται η δούλη του Θεού

Τα παιχνιδιάρικα σου μάτια έκλαψαν
που σε έβγαλαν από την κολυμπήθρα.
Όλη σου η ευτυχία και η εξάρτηση
ένας μικρός υδάτινος κόσμος.
Ούτε αναμνήσεις γυαλόχαρτα ψυχής,
ούτε πρόστυχοι ανταγωνισμοί ξεφτίλας.
Μικρή για να τα βγάλεις πέρα
με φουρτουνιασμένες πλάνες,
αδύναμη να απολαύσεις
τη συμπαντική ομορφιά,
μαγεμένη από την οικεία υδάτινη ελαφρότητα,
αδιαφορούσες για οτιδήποτε άλλο.

Ώσπου βάπτισες στην ανοιχτή θάλασσα
τον κακομαθημένο μίζερο εαυτό σου.
Οι γονείς σου είχαν διάθεση
να σου διδάξουν όλα τα "καθώς πρέπει"
ευτυχώς για σένα δεν τα τηρούσαν ευλαβικά
ούτε προσπάθησαν να σου τα επιβάλουν.

Ο μεγάλος σου πραγματικός δάσκαλος
η θάλασσα!
Εκεί έμαθες να πειθαρχείς,
να σέβεσαι, να παλεύεις.
Κοντά της ξεγέννησαν οι επίτοκες σκέψεις σου,
μέσα της γνώρισες πως όλα στη ζωή είναι ρευστά,
πως σε όλα χρωστάμε ευγνωμοσύνη,
πως για να επιπλεύσεις
χρειάζεται να υποταχτείς,
στην τρικυμία να αφεθείς,
στη γαλήνη να κολυμπήσεις.
Καπετάνιος του εαυτού σου.

Να μεγαλώνεις, συχνά να φοβάσαι
Μα συχνότερα να τολμάς.
Να αγαπάς!