Friday, September 22, 2006

Έρχεται κρύο!

Να ντύνεσαι καλά λέει το τραγουδάκι και ναι δεν είπα πουθενά για μας τους δύο. Γιατί ακόμα δεν έχω μάθει να λέω με λέξεις το θαύμα. Το νιώθω όμως το έχω περάσει στους ώμους και δε με νοιάζει, όσο κι αν βρέξει, κι αν φυσήξει!

Δεν έχω μια φωτογραφία σου γιατί δε χωρά το συναίσθημα μέσα σε μια εικόνα μάτια μου. Έχω στην κορνίζα της καρδιάς μου, το χαμόγελο της ψυχής σου το φυλάω σαν κόρη οφθαλμού, όποτε το χάνεις να στο ξαναδίνω…

Έρχεται κρύο κοίτα να ντύνεσαι καλά, φόρα όσο σε χωρά τη μεταξωτή αραχνοΰφαντη μας αγάπη!
Αυτά είπε το κορίτσι κοιτώντας τη θάλασσα και βγήκε στους δρόμους…

12 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Πολύ μυστήριο... Το κορίτσι τα 'πε
ή εγώ; Μπας και πρόκειται περί ταυτοπροσωπίας τελικά; Και συ ποιά είσαι, που δίνεις λαλιά σ'ό,τι έχω μέσα μου; Τέτοια ψυχοαδελφοσύνη;
Αλιεν 2

11:11 AM  
Blogger Αιολος said...

Αλιενάκι2 δεν είσαι μόνο εσύ που του δίνει λαλιά στα ενδότερα.

Ρώτα μας κι εμάς.

Πότε θα πάμε θάλασσα βρε Ανδρομέδα;

11:26 AM  
Blogger ΚουκουΒάγια said...

Αλήθεια...η θάλασσα κοίταξε το κορίτσι όπως την κοίταξε αυτό?
ήρθαν στο μυαλό μου τόσοι προσωπικοί μου διάλογοι και έπεσα σε σκέψεις...

11:57 AM  
Blogger Xνούδι said...

Συμπτώσεις.... (?)

Καλό Σκ στον μπλε πλανήτη σου.

(η φώτο μου αρέσει πολύ).

1:35 PM  
Blogger Xνούδι said...

το διάβασα τώρα ...

"Οι αστρονόμοι γνώριζαν εδώ και πολλά χρόνια ένα παράξενο μπλε φως που προερχόταν από την καρδιά του γαλαξία της Ανδρομέδας (M31), αλλά δεν ήταν ποτέ βέβαιοι για το τι ήταν ακριβώς. Χάρις όμως στις νέες παρατηρήσεις του Hubble, ξέρουν τώρα ότι είναι ένας δακτύλιος νέων καυτών άστρων που τριγυρίζουν γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο μέσον του M31. Τα 400 αστέρια περίπου σχηματίζουν έναν δίσκο διαμέτρου μόνο 1 έτος φωτός, ο οποίος είναι μέσα σε ένα μεγαλύτερο δακτύλιο από παλαιότερα, πιο ερυθρά αστέρια. Ο Γαλαξίας μας έχει ένα παρόμοιο φαινόμενο, που σημαίνει ότι είναι μάλλον συνηθισμένη κατάσταση στους περισσότερους γαλαξίες."

:)))

1:48 PM  
Blogger Markos said...

"Πού να βρεθούν οι λέξεις που δεν θα γίνουν όρια στο θαύμα;
Άστο να βρίσκεται πέρα από αυτές.
Και η φωτογραφία; Φυλακή στιγμής είναι κι αυτή.
Πέτα και την κορνίζα...

Κρατά μόνο αυτό, το να μπορείς να δίνεις.

Κορίτσι τράβα στους δρόμους κι εγώ είμαι εδώ... "

Αυτά μου είπε, πως είπε στο κορίτσι η θάλασσα, όταν τη ρώτησα, περίεργος, μετά για τη συνομιλία τους ...

2:17 PM  
Blogger iris said...

Εκείνα τα βράδια εσύ κοιμάσαι ναρκωμένος, κουρασμενος, ανθρώπινος. Για αυτό και δεν ξέρεις πως, όταν μέσα στον ύπνο σου ακουμπάς το κεφάλι σου στον ώμο μου, το στήθος μου πάει να σπάσει. Νιώθω την αναπνοή σου να μου λέει πως είμαι μοναδική. Νιώθω την αγάπη σου, αυτήν που δεν κοιμάται, να έρχεται να συναντήσει τη δική μου. Νιώθω την ζωή μας να χορεύει μέσα στο στήθος μου, να μεγαλώνει, να ομορφαίνει, να χρωματίζεται και να φωτίζει.
Εκείνα τα βράδια νιώθω πως το στήθος μου θα σπάσει. Και φοβάμαι, όχι για την έκρηξη χρωμάτων, μα μήπως σε ξυπνήσω...

6:48 PM  
Blogger iris said...

Το κειμενάκι σου άγγιξε αυτό μου το συναίσθημα.
Να 'σαι καλά, και πάντα φεγγαρολουσμένη ...

6:51 PM  
Blogger nosyparker said...

Αλίμονο στους μόνους... τώρα που έρχεται κρύο :-(

8:29 PM  
Blogger Καπετάνισσα said...

Δος μου μια θάλασσα κι ας γίνω το κορίτσι...

11:33 PM  
Blogger Ο Καλος Λυκος said...

να προσθέσω σε ότι είπε ή nosyparker... αλλοίμονο σε αυτούς που είναι μόνοι παντού - ακόμα και μέσα στο πλήθος...

8:38 AM  
Blogger Ανδρομεδα said...

ευχαριστώ για τα ακριβά σας δώρα ακόμα και την πιο μικρή σας λεξούλα!

10:56 AM  

Post a Comment

<< Home