Μάσκα δεν έχω να κρυφτώ... που λέει κι ο Θανάσης

Αν νομίζουν όσοι έχουν τα θανατηφόρα μέσα
Πως μόνο το αίμα που κυλάει στις φλέβες
Είναι ζωή
Και πως όταν αυτό χυθεί θα χαθεί κι η ψυχή
Είναι τόσο γελασμένοι
Όσο γελασμένος είναι εκείνος που πιστεύει
Πως έγινε Θεός στη θέση του Θεού

Πως έγινε αρχηγός στη θέση του εαυτού μου
Και πως κάποτε κι εγώ που σαν σκουλήκι με κοιτάει
Που σαν σκουπίδι με πετάει
Θα του βγάλω το καπέλο
Και θα σκύψω να με πατήσει
Και θα γελάει θα γελάει…
Ώσπου…

Να σκύψω με δική μου βούληση
Εγώ που δε διαθέτω θανατηφόρα μέσα
Να πέσω μπροστά σου
Κι εκεί που θα σηκώνει το ποδάρι
Κι εκεί που θα ξεκαρδίζεται ηλίθια από τα γέλια
Ναι, εκεί που θα λέει στους άλλους πως τελικά με κατάφερε
Θα τραβήξω το χαλί κάτω από τα πόδια του

Να δει κι αυτός πως είναι να σου παίρνουνε τη δόξα
Την ελπίδα
Το τέλος σου μέσα από τα χέρια
Και θα γελάω… θα γελάω!