Νότες στον ουρανό μου

Πόσο το παν πόσο το τίποτα
πόσο το δικό μου το δικό σου;
Δεν έχει τιμή ο παράδεισος
ούτε η κόλαση κόστος
Αυτό το ταξίδι δεν έχει γυρισμό
άξιζε η προσμονή! Άξιζε!

Όταν το ξύδι γίνεται μέλι
το φιλί ζάχαρη
λιγώνει τον καιρό
κι εκείνον που ζούσαμε χώρια
και το μαζί.
Τώρα κι εγώ γνωρίζω
θάνατος δεν υπάρχει
κι ευτυχώς αθανασία δε λαχτάρησα ποτέ
Κοινή θνητή είμαι που πεθαίνει
κι ανασταίνεται στη σκέψη σου

Σ’ ευχαριστώ για τον ίλιγγο
και την ασφυξία!
Εγώ και πιο πολύ το παιδί που ξυπνάς μέσα μου
σε ευγνωμονούμε!
Ευτυχώς ήξερες πως για να γίνω δικιά σου
πρέπει να με σκοτώσεις
Να θάψεις ότι με αποτελούσε πριν από σένα.

Ένα μαζί και χώρια ένα.

Όχι δεν είναι ερωτικές αυτές οι λέξεις
Γιατί ο έρωτας με είχε μάθει αλλιώς Α Γ Α Π Η μου!