kyriaz...
ήθελα πολύ να σου δώσω ένα λουλουδάκι!
και...
Η σκιά μου μια πληγή
Που τη γλύφουνε λύκοι
Τίποτα δε μου ανήκει
Διαρκώς μου ζητάνε
Κάποιο βράδυ η τρελή
Θα ‘ρθω στη γειτονιά σου
Μυστικά να μου πεις
Που τη γλύφουνε λύκοι
Τίποτα δε μου ανήκει
Διαρκώς μου ζητάνε
Κάποιο βράδυ η τρελή
Θα ‘ρθω στη γειτονιά σου
Μυστικά να μου πεις
Τα όνειρά μας που πάνε
posted by Ανδρομεδα at 2:40 PM
10 Comments:
ωραία και μυρωδάτα τα λουλούδια σου...
πάντα να τα χαρίζεις εκεί που αξίζει...
καλησπέρα...
Eχεις τη μουσικη μεσα σου...
:)
Εγώ τώρα...τι να πω....;
Το "ευχαριστώ" είναι πολύ λίγο!
Η ψυχή σου έχει την ομορφιά του λουλουδιού που μου χαρίζεις....
Θα το φυλάξω καλά...,στο βάθος της σπηλιάς που κατοικούν τ' ανήμερα πάθη μου,μην και το κατασπαράξουν οι πολιτισμένοι τρόποι των ανθρώπων....
Flower power.
Μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι ο ρομαντισμός δεν έχει δυναμισμό.
;)
"Ρέω
με τη μνήμη της θάλασσας
Γυμνό ποτάμι
Πότε έσκαψες τις όχθες
τις κοίτες πότε
πού άντλησες τόσα νερά
Μέσα μου ήσουν μια ζωή
Θα σ` άκουγα..."
sok 21.08.06
Αφιερωμένο στους θαλασσόδετους
κι εδώ
στ` αλωνάκι της ποίησης
καλησπέρα ανδρομέδα μου...
πολύ όμορφο ...έλα κάποια στιγμή από την γειτονιά μου...
"Η σκιά μου μια πληγή
Που τη γλύφουνε λύκοι"
Πολύ δυνατό...
να ομορφοπερνάτε!
Σου χάρισα ποτέ την αγάπη μου;
Και δε μου λες...
Το ίδιο δώρο, δωρίζεται ξανά;
αμέ ξανά και ξανά! για να μπορώ κι εγώ ξανά να στέλνω την αγάπη μου στα αμπάρια σου!
Post a Comment
<< Home