Η ελπίδα του κόσμου

Το χάραμα της πρώτης μέρας, μετά τον ολιγόλεπτο μα άκρως καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσα στα συντρίμμια μιας ψηλής πολυκατοικίας, ακούστηκε δυνατά το κλάμα ενός νεογέννητου μωρού, που ήταν ακόμα τυλιγμένο στα υγρά της μητέρας του, που πριν από λίγο είχε ξεψυχήσει χτυπημένη από ένα ντουβάρι και που παραπονιόταν σπαραχτικά για την άτυχή του μοίρα.

Μέσα στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα, φάνηκε ένα λαμπερό τόξο που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατέληγε στο κεφάλι του ανήσυχου μωρού. Μόλις το παιδάκι εξοικειώθηκε με την λάμψη, αντίκρισε γύρω του τρία περίεργα άτομα και παρόλο που δεν του ήταν καθόλου οικεία, το έκαναν να σταματήσει το κλάμα του και να τα κοιτά σαστισμένο, μα και γαλήνιο.
-Ποιοι είστε εσείς; Ρωτούσε η ματιά του.
-Οι τρεις άγγελοί σου! Απάντησαν ήρεμα εκείνοι.

Το μωρό τότε με πολύ κόπο, άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και προσπάθησε να τους κοιτάξει καλύτερα. Ο πρώτος άγγελος με τη σύριγγα στον ώμο, το πλησίασε περισσότερο και του χάιδεψε το κεφαλάκι.
-Τι είναι αυτό εκεί; Ρώτησε το μωρό, δείχνοντας τη σύριγγα.
-Είναι η φυλακή μου! Επειδή δεν μπορούσα να αντέξω την αλήθεια, αντάλλαξα την ελευθερία της ψυχής μου, με το αιώνιο ψέμα. Εσύ όμως δεν θα γίνεις σαν εμένα. Του απάντησε.

Πριν αντιδράσει το μωράκι, το πλησίασε ο δεύτερος άγγελος με το πιστόλι στον ώμο.
-Τι είναι αυτό εκεί; Ξαναρώτησε το μωρό, δείχνοντας το όπλο.
-Είναι η φυλακή μου! Επειδή δεν μπορούσα να αντέξω την αδυναμία μου, αντάλλαξα τον τρόμο της ψυχής μου με τη δύναμη, να αποδείξω σε όλους τους άλλους τη δική τους αδυναμία κι έτσι τους σκότωνα. Εσύ όμως δεν θα γίνεις σαν εμένα. Εξήγησε κι αυτός ο άγγελος.

Ο τρίτος άγγελος με τα λεφτά στον ώμο, πήρε στην αγκαλιά του το μωρό και του μίλησε με γλυκιά και τρυφερή φωνή.
-Κι εμένα το χρήμα έγινε η φυλακή μου. Πούλησα τα πάντα και όταν δεν είχα πια τίποτα να δώσω, αντάλλαξα την φτώχεια της ψυχής μου, με τον πλούτο της πλάνης. Εγώ έδινα ναρκωτικά και όπλα στους άλλους και πλούτιζα με τη μιζέρια τους. Εσύ όμως δεν θα γίνεις σαν εμένα.

Το μωρό δεν μπορούσε να πει κάτι άλλο κι έπεσε σε περισυλλογή. Οι τρεις άγγελοι το περιποιήθηκαν και έκαναν να ανέβουν στο φωτεινό τους τόξο για να γυρίσουν στον ουρανό. Λίγο πριν ξεκινήσουν το μωρό χαμογέλασε πονηρά και τους ρώτησε:
-Απαίσια ακούγονται όσα κάνατε, μα για πείτε μου, κι εσείς κάποτε δεν είσαστε σαν εμένα;

Οι άγγελοι κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια τους. Το μωρό σοβάρεψε και ρώτησε:
-Τότε γιατί λέτε πως δεν θα γίνω κι εγώ σαν εσάς; Και πως εσείς τόσο αμαρτωλοί γίνατε άγγελοι;

Οι άγγελοι όμως ήδη πετούσαν. Το μωρό άνοιξε τα χεράκια του σε σχήμα σταυρού και αποκοιμήθηκε ευχαριστημένο, αφού είχε προλάβει να διαβάσει την απάντηση που οι άγγελοι του χάραξαν στον ουρανό:

-Για κανένα μην απελπίζεσαι! Και δεν θα γίνεις σαν εμάς, γιατί εσύ είσαι η Ελπίδα του Κόσμου!